Barbara Ślizowska urodziła się 4 lutego 1935 w Krakowie, jej mama była Czeszką. Ze wględu na pracę ojca pierwsze lata swojego dzieciństwa spędziła w Gdyni, a potem wraz z rodziną zamieszkała w Warszawie. Ukończyła dwie klasy szkoły podstawowej i otrzymała świadectwa w języku polskim oraz niemieckim. Po Powstaniu Warszawskim rodzina Barbary Ślizowskiej została wywieziona do Końskich, a w grudniu 1944 roku powrócili do Krakowa, gdzie Barbara ukończyła żeńskie Liceum Administracyjno-Handlowe. Była absolwentką warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego, gdzie otrzymała tytuł magistra wf i uprawnienia trenerskie.
O 1947 roku Barbara Ślizowska zaczęła regularnie trenować gimnastykę sportową. Pierwotnie trenowała w sekcji gimnastycznej Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków, a po paru latach postanowiła przenieść się do klubu WKS Wawel. Mając ogromny potencjał, że rozpoczęła treningi z grupą męską, ćwicząc na drążku i kółkach i po dwóch latach treningu została powołana do reprezentacji Polski. Pojawiły się pierwsze sukcesy: złoty medal w ćwiczeniach na kółkach, srebrny medal za układ na równoważni oraz brązowy medal w wieloboju drużynowym, a w kolejnym roku Barbara Ślizowska zdobyła mistrzostwo Polski w układzie na równoważni, srebrny medal za pokaz ćwiczeń wolnych oraz ponownie brązowy medal w wieloboju drużynowym.
Kiedy miała 15 lat wyjechała na Mistrzostwa Świata w gimnastyce sportowej do Bazylei, choć do startu wymagany był wiek lat siedemnastu. Na potrzeby zawodów sfałszowano wówczas jej paszport i dodano w dokumencie dwa lata do wieku gimnastyczki.
Barbara Ślizowska brała udział w XV Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku, na które pojechała z kontuzją stawu kolanowego. Z kolei Podczas XVI Igrzysk Olimpijskich w Melbourne w 1956 roku w ćwiczeniach drużynowych z przyborem Barbara Ślizowska wraz z Heleną Rakoczy, Dorotą Horzonek, Natalią Kot, Danutą Stachow oraz Lidią Szczerbińską zdobyła brązowy medal olimpijski. Legendarna gimnastyczka w swoim dorobku zgromadziła także 54 medale Mistrzostw Polski.
Profesjonalną karierę sportową zakończyła w listopadzie 1958 z powodu kontuzji drugiego kolana. W następnych latach pracowała jako trener, była też sędzią oraz działaczem sportowym. Jest jedyną Polką wyróżnioną honorowym dyplomem Międzynarodowej Federacji Gimnastycznej.
Image by wirestock on Freepik
