Leszek Moczulski urodził się 7 czerwca 1930 w Warszawie. Po wojnie wraz z rodziną przeniósł się do Sopotu, gdzie dołączył do działającej tam młodzieżowej Podziemnej Zbrojnej Organizacji Antykomunistycznej. Wrócił do Warszawy na studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, tam ukończył także hitorię. W czasie studiów był członkiem Związku Walki Młodych, Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był także sekretarzem oddziałowej organizacji partyjnej PZPR na Wydziale Prawa UW. Za odchylenie prawicowo-nacjonalistyczne i popieranie Władysława Gomułki został wykluczony z partii.
Jeszcze jako student zaczął pracować jako dziennikarz w "Trybunie Ludu", w "Życiu Warszawy" oraz w tygodniku "Wieś". Był aresztowany za szkalowanie władz PRL w prasie zagranicznej. Kiedy na kilka lat został objęty zakazem wykonywania pracy dziennikarza, publikował pod pseudonimem.
1 września 1979 roku założył Konfederację Polski Niepodległej, którą kierował w okresie PRL i następnie w III RP przez ponad 20 lat. Była to pierwsza partia o charakterze antykomunistycznym, która powstała w Europie Środkowo-Wschodniej w okresie postalinowskim. Współpracował także z Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża, gdzie m.in. bronił przed sądem Annę Walentynowicz. w 1980 roku był tymczasowo aresztowany, zwolniono go po podpisaniu porozumień sierpniowych. Jednak aresztowano go ponownie i przebywał w więzieniu, z małymi przerwami, do czasu ogłoszenia amnestii w lipcu 1986.
Leszek Moczulski był jednym z najbardziej znanych działaczy opozycyjnych w PRL. Był politykiem, historykiem i geopolitykiem, a także doktorem habilitowanym nauk humanistycznych. Kandydował w wyborach prezydenckich w 1990 roku.