Jerzy Połomski urodził się 18 września 1933 roku w Radomiu, gdzie spędził dzieciństwo i wczesną młodość. Tam ukończył Technikum Budowlane w Zespole Szkół Budowlanych, a po maturze wyjechał na studia do Warszawy. Marzył o architekturze i zdał egzamin wstępny na ten kierunek, jednak z powodu braku punktów za pochodzenie nie został przyjęty. Zdecydował się zdawać do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, gdzie został przyjęty na Wydział Estradowy. W 1957 roku ukończył studia z dyplomem aktora dramatu i estrady. Jeszcze w czasie studiów za namową swjego wykładowcy, wybitnego aktora Ludwika Sempolińskiego, zmienił nazwisko. Wcześniej Jerzy Pająk, przybrał nazwisko Jerzy Połomski, które miało być bardziej sceniczne.
Jerzy Połomski po studiach rozpoczął swoją karierę aktorską i zadebiutował w warszawskim Teatrze Syrena-Buffo. Wg profesora Ludwika Sempolińskiego, jego wykładowcy, kierownictwo teatru nie potrafiło należycie docenić talentu Jerzego Połomskiego. Obsadzano go w banalnych rolach, to spowodowało, że zaczął śpiewać i opracowywać piosenki w Polskim Radiu. To z kolei sprawiło, że w 1958 roku Jerzy Połomski zajął drugie miejsce w plebiscycie Polskiego Radia na najpopularniejszego polskiego piosenkarza. Jerzy Połomski stawał się coraz bardziej popularny i w 1961 roku zdobył drugą nagrodę na 1. Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie za utwór Woziwoda, a w 1968 roku odebrał nagrodę Towarzystwa Przyjaciół Opola na 6. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu za utwór Jest bałałajka.
Pierwszy wylansowany przez Jerzego Połomskiego przebój, to utwór Bo z dziewczynami, za który zajął trzecie miejsce podczas 11. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Śpiewał też utwory przedwojenne, takie jak To ostatnia niedziela, Kiedy znów zakwitną białe bzy, Każdemu wolno kochać, Młodym być, Szkoda twoich łez. Autorami tekstów pisanych dla Jerzego Połomskiego byli. m.in. Wojciech Młynarski, Agnieszka Osiecka, Adam Kreczmar.
Cały czas pracował nad swoim głosem, przepięknym barytonem, i doskonalił go u mezzosopranistki Wandy Wermińskiej. Jerzego Połomskiego chwalono za umiejętności estradowe, nienaganną dykcję, piękną barwę głosu, elegancję w stroju i zachowaniu, wysoką kulturę interpretacyjną i wykorzystywanie podczas śpiewania całej gamy środków aktorskich.
Jerzy Połomski koncertował w kraju, jak i za granicą, m.in w Wielkiej Brytanii, Danii, Czechosłowacji, ZSRR, Jugosławii, Rumunii i na Węgrzech, a także na Kubie oraz wielokrotnie w ośrodkach polonijnych USA, Kanady i Australii. Został trzykrotnie uhonorowany przez mieszkańców Chicago tytułem najpopularniejszego piosenkarza polonii amerykańskiej w latach. Piosenkarz spędził kilka lat w Stanach Zjednoczonych, gdzie wyjechał w grudniu 1981 roku w ramach trasy koncertowej. Dostał zieloną kartę, ale gdy tylko zniesiono stan wojenny w Polsce, oddał ją i zdecydował się powrócić do kraju.
Utwory śpiewane przez Jerzego Połomskiego śpiewała cała Polska, najbardziej znane to Bo z dziewczynami, Cała sala śpiewa z nami, Nie zapomnisz nigdy, Co mówi wiatr, Daj. W 2009 roku otrzymał nagrodę Złotego Fryderyka za całokształt twórczości.
W 2019 roku Połomski zakończył karierę artystyczną, zaczął mieć problemy ze słuchem. Piosenkarz nie miał żony ani dzieci, od czerwca 2021 roku przeniósł się ze swojego mieszkania na warszawskim Mokotowie do Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie, gdzie miał całodobową opiekę oraz towarzystwo innych gwiazd i znanych osób. Trafił tam z powodu pogarszającego się stanu zdrowia, miał m.in. problemy z pamięcią. Artysta nie do końca jednak odnalazł się w Skolimowie. Jerzy Połomski zmarł w warszawskim szpitalu przy ul. Wołoskiej w Warszawie.
Image by wirestock on Freepik