Włodzimierz Wiśniewski urodził się 11 sierpnia 1927 roku w Łomży. Do 1944 roku był uczniem tajnych kompletów w Szkole Handlowej Dudzińskiego przy ulicy Zielnej 19.
Kiedy wybuchło Powstanie Warszawskie miał 17 lat. Walczył w batalionie Chrobry I. Na początku niepodległościowego zrywu należał do "butelkarzy". Ich zadaniem było rzucanie butelek z płynem zapalającym na niemieckie czołgi. Brał też udział w licznych akcjach, m.in. w ataku na Bank Gospodarstwa Krajowego, na rogu Alei Jerozolimskich i Nowego Światu, a także w natarciu na Halę Mirowską, pod koniec sierpnia 1944 roku.
Po kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej, przebywał m.in. w Stalagu 344 Lamsdorf, , następnie przebywał w Stalagu XVIII C Markt Pongau oraz w obozie VII A w Keisersteinbruck, Komando Kaprun - robotnik przymusowy przy budowie sztolni, odśnieżaniu dróg po zejściu lawin oraz przy odgruzowywaniu Salzburga po jego bombardowaniu. Wyzwolony przez wojska amerykańskie 3 maja 1945 r. Po wyzwoleniu wyjechał do Włoch, później trafił do Anglii.
Do Polski powrócił 26 maja 1947 roku. W 1948 roku zdał maturę, a następnie w 1951 roku ukończył Liceum Wodno-Melioracyjne w Gdańsku, uzyskując dyplom technika. Przez 42 lata pracował w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Warszawie, przez wiele lat pełniąc stanowiska kierownicze. W 1966 roku ukończył studia wyższe w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, otrzymując tytuł inżyniera melioracji wodnych.
Image by wirestock on Freepik